Wernisaż wystawy: 28 stycznia 2020 r. z udziałem Jacka Czarnika, współtwórcy wystawy.
Wystawa została przygotowana w Dolnośląskiej Bibliotece Publicznej we Wrocławiu dla uczczenia 220. rocznicy urodzin Adama Mickiewicza. Prezentuje wszystkie fotograficzne wizerunki wieszcza, także te mniej znane i rzadziej reprodukowane, jak portret z kijem pielgrzyma czy zdjęcie z cygarem.
Towarzyszą im wyimki ze wspomnień krewnych, przyjaciół i znajomych, ale tylko takie, które dotyczą wyglądu zewnętrznego Poety i opisują oczy, włosy, usta, postawę, chód, ubiór itp. Znaleźć w nich można wiele zaskakujących i intrygujących detali.
Oprócz fotografii Mickiewicza można obejrzeć zdjęcia jego potomnych – sześciorga dzieci, licznych wnuków i prawnuków, ale także przedstawicieli kolejnych generacji, aż do współcześnie żyjących potomków córki Poety Marii Goreckiej – prapraprawnuków i praprapraprawnuczki Poety.
Na wystawie znalazły się też fotografie Zygmunta Krasińskiego, który opisał swoją wizytę u – jak go nazwał – dagierotyparza: „Siedziałem na słońcu przed kamerą obskurną pół minuty. Światło mi dokuczało, więc wyraz moich oczu pełen bólu był i walki”. Są portrety Cypriana Kamila Norwida, który tłumaczy pięknym wierszem, dlaczego sfotografował się w konfederatce. Osobne miejsce na wystawie zajmuje postać Michała Szweycera, towiańczyka, który był autorem prawie wszystkich dagerotypów i fotografii Mickiewicza. Ciekawe, że chociaż jedyne zdjęcie przedstawiające popiersie Szweycera przetrwało tylko na niewielkiej reprodukcji w „Tygodniku Illustrowanym”, to jego oblicze i tak jest znane, choć większość ludzi oglądających słynny obraz „Kazanie Skargi”, nie wie, że to właśnie on pozował Janowi Matejce do postaci narodowego kaznodziei.
